Όταν σπέρνεις ανέμους, θερίζεις θύελλες

Τις τελευταίες ημέρες μέσω αυτού του προσωπικού blog έγιναν αρκετές αποκαλύψεις για τον Γιώργο Παπανδρέου. Ξεκινώντας από το τι έλεγε για το ΔΝΤ πέρσι και την συμμετοχή του στη Συνέλευση των Πολιτών του Ελσίνκι με την αντεθνική της δράση και φτάνοντας μέχρι την παράξενη αλλαγή του ονόματος του και την εκδίωξη των bloggers από την προσωπική του ιστοσελίδα, όλα αυτά με αδιάσειστα στοιχεία που θα τα βρείτε στην διπλανή ετικέτα ''Αποκλειστικά''.

Το συμπέρασμα είναι ένα : Δεν αλλάζει κάτι. Δεν θα σκεφτόμαστε διαφορετικά τον Γιώργο Παπανδρέου επειδή γνωρίζουμε 4 άσχημα πράγματα γι’ αυτόν ούτε θα τον δούμε με καλύτερο μάτι αν μάθουμε 4 καλά στοιχεία, που σίγουρα θα έχει. Η ρίζα του προβλήματος είναι μέσα μας. Μέσα σε αυτή την κοινωνία που πλάστηκε τα τελευταία 30 χρόνια, τα πιο μαύρα της νεότερης ιστορίας του τόπου...

Είμαστε φοβερά συντηρητικός λαός, ίσως ο πιο συντηρητικός του κόσμου. Οι πατεράδες, οι μανάδες και τα παιδιά μας έχουν ξεπουληθεί συνειδητά στην δύναμη των πολιτικών ή τουλάχιστον σε αυτή τη δύναμη που πιστεύουν ότι έχουν. Φιλάνε κατουρημένες ποδιές και σκλαβώνονται σε απατεώνες γιατί φοβούνται να ανοιχτούν σε μια ελεύθερη αγορά, φοβούνται το άγνωστο (ο ορισμός του συντηρητισμού). Η ελληνική αξιοπρέπεια και λεβεντιά έχει πάει περίπατο χρόνια τώρα.

Η μαύρη αλήθεια που κανείς δεν παραδέχεται δημοσίως είναι ότι αυτοί οι πολιτικοί μας αξίζουν. Αυτοί είναι ο καθρέφτης μας. Αυτοί είμαστε εν τέλει. Όχι όλοι αλλά η πλειοψηφία, ίδιο πράγμα είναι, αυτή τους εκλέγει. Η πλειοψηφία της κοινωνίας τα αρπάζει όταν μπορεί, λουφάρει και ψεύδεται ασυστόλως όταν μπορεί, παρανομεί όταν μπορεί, άρα ίδιοι δεν είμαστε;

Ιστορικά, βαθιά διαβρωμένες κοινωνίες και εξαθλιωμένες οικονομίες αλλάζουν με πόλεμο. Όχι ιδεατό, ούτε αυτόν που εννοούν τα αλητάκια της τρομοκρατίας αλλά πραγματικό. Ένας σοβαρός ιστορικός αναλυτής απλά θα αναρωτιόταν το πότε.

Υ.Γ Κανείς από το website του πρωθυπουργού δεν μπήκε στον κόπο να απαντήσει στην ερώτηση ενός απλού πολίτη που τέθηκε εδώ. Η δημοκρατία και οι αρχές της ανοικτής διακυβέρνησης, κάπου εδώ πάνε περίπατο.

1 Σχόλια

Νεότερη Παλαιότερη