φαψεβοοκ.ψομ

Μαύρο φαίνεται να είναι το πολιτικό παρόν της χώρας :

1. Το ΠΑΣΟΚ έχει πάρει το μνημόνιο ανά χείρας προσπαθώντας να το εφαρμόσει αλλά κατά τα άλλα φαίνεται να είναι στον κόσμο του. Ένας πρωθυπουργός μονίμως απών, σήμερα έχει συνάντηση με τον Σιμόν Πέρες στο Ισραήλ, παίρνοντας πρωτοβουλία για την επίλυση του προβλήματος στη Γάζα(;), ένα υπουργικό συμβούλιο που φοβάται να προχωρήσει στα απαραίτητα μέτρα επίλυσης των βασικών, τουλάχιστον, προβλημάτων του δημοσίου όπως υγεία, μεταφορές, ΔΕΚΟ. Αποτέλεσμα να υπάρχουν μεγάλες μειώσεις στα εισοδήματα του κόσμου και αυτές να μεταφέρονται στις μαύρες τρύπες των ελλειμματικών ΔΕΚΟ, της προμήθειας φαρμάκων κλπ. Έτσι αντί λύσεων οι υπουργοί προτιμάνε τον τηλεοπτικό πετροπόλεμο και τα μεταξύ τους δημόσια καυγαδάκια προς τέρψιν των media. Κανένα φώς από κει...

2. Η ΝΔ προς το παρόν στηρίζει Καραμανλή και Αγγέλου, έχει επιλέξει συνειδητά την πορεία που διάλεξε και ο Γιώργος (και τελικά δικαιώθηκε) και περιμένει το ώριμο φρούτο να πέσει από το δέντρο για να αδράξει χωρίς αντίπαλο πλέον την εξουσία. Καμία φρεσκάδα, καμία καινοτομία, τίποτα καινούριο, πορεύεται με τον αντιπολιτευτικό λόγο του Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ ο πλανήτης έχει καταγράψει 30 χρόνια από τότε. Κανένα φώς και από κει.

3. Το ΚΚΕ λέει ότι βρίσκεται σε μετωπική σύγκρουση με την κυβέρνηση. Η αλήθεια είναι ότι βρίσκεται σε μετωπική σύγκρουση με την κοινωνία. Φροντίζει με τις πράξεις και τα λεγόμενα του καθημερινά, να εξαγριώνει τους ήδη εξαγριωμένους πολίτες. Ζητά επίμονα την συνέχιση της λειτουργίας του κράτους με τον ίδιο τρόπο που δουλεύει εως σήμερα. Το <<έξοδα 80, έσοδα 50 (δις)>> δεν του λέει τίποτα. <<Ας τα βρει η πλουτοκρατία να τα βάλει>> λέει και συ τρέχα γύρευε ποια πλουτοκρατία θα βάλει τι και πως. Νομίζω ότι στις επόμενες εκλογές θα υποστεί τεράστιες απώλειες καθώς έχει γίνει κοινή συνείδηση σε πολλούς ότι στον δρόμος προς την καταστροφή ήταν και αυτό ένα βασικό γρανάζι, με τις παράλογες απαιτήσεις και τα εξωφρενικά προνόμια που εξασφάλισε σε μερίδα εργαζομένων, αλλά και την γενικότερη στάση του ως χειροκροτητής των τεράστιων ελλειμμάτων που δημιουργούσε η κάθε κυβέρνηση για να ικανοποιήσει ‘’λαϊκά’’ αιτήματα.

4. Για το ΣΥΡΙΖΑ τι να πει κανείς. Ποτέ δεν ήταν κόμμα ούτε και υπάρχει η σκέψη να γίνει ποτέ. Δημιουργήθηκε ως ένας σχήμα για να καταλάβει κοινοβουλευτικά έδρανα καθώς κάθε συνιστώσα ξεχωριστά ουδέποτε θα βρισκόταν στην ορκωμοσία της Βουλής. Πολλές διαφορετικές απόψεις, κάποιοι συμφωνούν, κάποιοι όχι και από ουσία τίποτα. Αριστερή ρητορική με ευρωπαϊκά ψήγματα, κάτι σαν ΚΚΕ και ΠΑΣΟΚ μαζί που με τα βίας μπαίνει στην Βουλή. Άρχισε η απόσχιση στελεχών που θα συνεχιστεί και θα ενταθεί στο κοντινό μέλλον και θα σημάνει την οριστική παύση του μορφώματος που καλείται ΣΥΡΙΖΑ.

5. Το ΛΑΟΣ τέλος ήταν η μεγαλύτερη αρνητική έκπληξη που ξεπήδησε μετά τις εκλογές. Αρχικά έδειξε ένα πρωτότυπο λόγο κομίζοντας κάτι καινούριο που αρκετά χρόνια, η αριστερόστροφη ελληνική κοινωνία, είχε να ακούσει. Κατόπιν μπλέχτηκε στα γρανάζια του συστήματος και ο λόγος του ‘’θόλωσε’’. Στηρίζει το μνημόνιο αλλά όχι το ασφαλιστικό, στηρίζει την κυβέρνηση σήμερα και αύριο της τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια και γενικά φαίνεται να έχει χάσει τον προσανατολισμό του. Οι πολιτικές κωλοτούμπες σίγουρα δεν βοηθάνε την ήδη μαύρη πολιτική κατάσταση.

Όσο για το μέλλον δεν φαίνεται κάτι καλύτερο στον ορίζοντα. Ανεπίσημα και of the record οι πολιτικός κόσμος λέει πως εάν κάνεις το λάθος και πεις την αλήθεια στον κόσμο σε <<μαύρισε>>, οπότε αναγκαστικά και λόγω ενστίκτου επιβίωσης συνεχίζουνε να του πουλάνε φούμαρα και μεταξωτές κορδέλες. Αυτό σαν Έλληνας πολίτης δεν μπορώ να το δεχτώ. Κάποιος θα βρεθεί να πει την σκληρή αλήθεια στον κόσμο, που είναι πιο έτοιμος από κάθε άλλη φορά να την δεχτεί. Και η σκληρή αλήθεια είναι ότι πρέπει να γίνουμε Γερμανία ή Γαλλία και ότι είναι πιο όμορφο να ζεις στη Γερμανία ή στη Γαλλία από το να ζεις στην Ελλάδα. Το τζατζίκι και τα σκυλάδικα δεν μπορούν να καλύψουν όλα τα υπόλοιπα, όπως πχ το σεβασμό που έχει ο Γερμανός πολίτης σε κάθε επαφή του με το κράτος και το αίσθημα ασφάλειας ή ισονομίας. Το πρόβλημα είναι ότι αυτός ο <<κάποιος>> δεν υπάρχει, ούτε καν φαίνεται στον ορίζοντα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι, όταν εμφανιστεί, οι παραπάνω σχηματισμοί είτε θα προσαρμοστούν είτε θα εξαφανιστούν.