Η κυβέρνηση είχε ένα ομολογουμένως άσχημο ξεκίνημα. Από τις αυξήσεις άνω του πληθωρισμού πήγε στις μειώσεις κατά 30% των εισοδημάτων, διπλασιασμό σχεδόν της βενζίνης και τόσα άλλα που σιγά-σιγά ξεπετάγονται μέσα από το μνημόνιο που υπέγραψε η χώρα με τους δανειστές της.
Η ασυνέπεια είναι εξοργιστική και μεγαλειώδης. Το δεν ήξερα το ακούμε πλέον βερεσέ. Εξάλλου στο κοινοβούλιο είναι όλοι τους. Το δεν ήξερα εύκολο μπορεί να ερμηνευτεί ως δεν το έψαξα καλά, δεν με νοιάζει ή κάνω την πάπια γενικώς και είμαι τουρίστας.
Όσο και να μας πόνεσαν τα μέτρα, όμως, λίγο ή πολύ όλοι νιώθουν ότι είναι σωστά. Όλοι καταλαβαίνουν ότι δεν μπορείς να ζεις εσαεί με δανεικά. Ή τουλάχιστον δεν μπορείς να ζεις αν δεν σου δανείζουν άλλο πια. Για εμάς η στρόφιγγα έκλεισε, μας πήρανε χαμπάρι. Το πώς και το γιατί θα βρεθεί κάποια στιγμή αλλά όπως είχε πει και ο πρόεδρος της βουλής : <<The game is over>>.
Η αναζήτηση των ευθυνών είναι μια άλλη ιστορία. Μετά από τον Αρμαγεδδώνα πρέπει πολύ σοβαρά, οι αρμόδιοι να κάτσουν και να βρουν επιτέλους που πήγαν τα λεφτά. Γιατί πέρα από την πλάκα (με την ιστορική πλέον φράση του πρωθυπουργού) τα ελλείμματα κάπου κατέληξαν. Από λογαριασμούς στην Ελβετία, βίλες στο Ντουμπάι ή ράβδους χρυσού φυτεμένες στο χώμα τα λεφτά κάπου είναι. Ας τα βρούνε, ας χώσουν φυλακή κάμποσους και ας τιμήσουν τον απλό πολίτη που πληρώνει τους φόρους του.