Ας πούμε ότι ο κ. Παπανδρέου αποφάσιζε να παραδώσει τα ηνία της Οικονομικής πολιτικής στα χέρια ενός ανθρώπου με κύρος στο εξωτερικό, όπως ο κ. Παπαδήμος. Είναι βέβαιο ότι ο κ. Παπαδήμος, όπως και κάθε άλλος στη θέση του, θα ζητούσε εχέγγυα ότι θα έκανε απρόσκοπτα τη δουλειά του. Κάτι που ίσως απαιτούσε μία συμφωνία κορυφής των δύο μεγάλων κομμάτων.
Είναι ένα σενάριο με μικρές, αλλά όχι μηδενικές πιθανότητες. Είναι ίσως ο μόνος τρόπος να πεισθούν οι αγορές για τις αγαθές μας προθέσεις και να αλλάξει έτσι το κλίμα στην Οικονομία.
Το σενάριο Παπαδήμου έχει παίξει πολλές φορές μέχρι σήμερα. Ο σημαντικός αυτός έλληνας τεχνοκράτης θα μπορούσε, πράγματι, να βοηθήσει την χώρα του στην προσπάθεια εξόδου από την κρίση. Ένας τεχνοκράτης, όμως, είναι λογικό να φοβάται τις υποσχέσεις των πολιτικών και αυτός φαίνεται να είναι ο λόγος που δεν έχει ευδοκιμήσει μέχρι σήμερα κάποια από τις απόπειρες που έγιναν για να πεισθεί ο κ. Παπαδήμος να κάνει το μεγάλο βήμα.
Επίσης, η στάση της Νέας Δημοκρατίας στη Βουλή, στη συζήτηση για το μνημόνιο, απομακρύνει κάθε σκέψη για συναίνεση, έστω στα μεγάλα θέματα της Οικονομίας. Πιστεύουμε, λοιπόν, ότι μία λύση τύπου Παπαδήμου είναι δύσκολη, αν και οι αγορές θα την χαιρέτιζαν με ενθουσιασμό. Κι εδώ βρίσκεται ένα από τα κλειδιά των εξελίξεων των επόμενων μηνών...
Ο παράγοντας ψυχολογία είναι σημαντικός στην Οικονομία. Κι έχουμε απόλυτη ανάγκη να γυρίσουμε το κλίμα όσο πιο σύντομα γίνεται. Πρέπει να πείσουμε τις αγορές ότι είμαστε αποφασισμένοι να φτάσουμε μέχρι το τέλος. Κι οι αγορές θα εμπιστευόντουσαν ευκολότερα ένα στέλεχος σαν τον κ. Παπαδήμο από οποιονδήποτε άλλον πολιτικό.
Τον κ. Παπαδήμο τον ρώτησαν; Μάλλον ναι και απ’ ό,τι φαίνεται όχι μόνο μία φορά. Αν ο κ. Παπαδήμος είχε πεισθεί θα είχε ήδη πει το ναι εδώ και καιρό. Κι αν εξετάσει κανείς τις εσωτερικές συγκρούσεις που έχουν μέχρι σήμερα εκφραστεί στην κυβέρνηση, δεν θα πρέπει να τον αδικήσουμε…
Θανάσης Μαυρίδης
πηγή