Για αυτήν την απάντηση υπάρχει μια εκπληκτική παρομοίωση από τον Σταύρο Λυγερό στην συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό Hellenic Nexus Ιουνίου 2010.
Λέει κατά λέξη : ''Αν πας σε ένα γιατρό επειδή σε πονάει το πόδι σου και αυτός σου δώσει ασπιρίνη, αργότερα ξαναπάς και σου δώσει άλλο παυσίπονο και φτάσεις στο τέλος να πας με αφόρητους πόνους και σου πει ότι πρέπει να το κόψεις αλλιώς θα πεθάνεις, το δίλημμα είναι πλασματικό. Δεν θα πει ο ασθενής ''οτι πεις εσύ γιατρέ μου''!, θα αρχίσει να τον βλαστημάει διότι, ενώ είχε πάει έγκαιρα, εκείνος δεν έκανε ότι μπορούσε για να του σώσει το πόδι. Αντίθετα, έκανε πράγματα που κατέστησαν το κόψιμο αναπόφευκτο.''
Υπάρχει γενικά μια αντίληψη στον κόσμο ότι ο Γιώργος (ο γιατρός) το ήθελε το Δ.Ν.Τ. Ήταν ο πρώτος που το ανέφερε τη στιγμή που κανένας δεν το είχε σκεφτεί, και όλες του οι πράξεις από την αρχή οδηγούσαν προς αυτόν τα εκεί. Δεν ξεχνάει κανείς τα περί τιτανικού, το ότι ήμασταν πρώτο θέμα για μήνες σε όλα τα παγκόσμια δίκτυα με ενέργειες αποκλειστικά της κυβέρνησης κλπ. Αντίθετα βλέπουμε ότι οι ηγέτες της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, που θεωρητικά είναι σε αντίστοιχη κατάσταση, διατηρούν χαμηλούς τόνους με προφανή σκοπό να μένουν έξω από το κάδρο. Ο καιρός και η Ιστορία βέβαια θα τα δείξει. Τώρα...
Τι έχουμε να κερδίσουμε από το ΔΝΤ?
Το προφανές να γίνουμε συγκροτημένο και σοβαρό κράτος, θεσμικά πρώτα και μετά σε νοοτροπία.
Οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος γνωρίζοντας απλή αριθμητική ήξερε ότι το έργο μας δεν μπορούσε να παίζει καιρό ακόμα.
Δηλαδή 2009 (280) 2010 (330) 2011 (380) 2012 (430) 2013 (480) 2014 (530) 2015 (580) θα ήταν το συνολικό χρέος της κάθε χρονιάς. Κάποια στιγμή θα έκανε τίλτ και θα κολλούσε το μηχάνημα.
Δηλαδή 2009 (280) 2010 (330) 2011 (380) 2012 (430) 2013 (480) 2014 (530) 2015 (580) θα ήταν το συνολικό χρέος της κάθε χρονιάς. Κάποια στιγμή θα έκανε τίλτ και θα κολλούσε το μηχάνημα.
Οπότε υποθέτω κάποια στιγμή ειπώθηκε ότι ''δεν πάει άλλο και πρέπει να πάρουμε μέτρα σε αυτήν την χώρα'' (το πότε ειπώθηκε αυτό χωράει μεγάλη συζήτηση βέβαια, θεωρίες συνωμοσίας λένε οτι κλείδωσε πριν τον Οκτώβρη του 2009) . ''ΟΚ αλλά ποιος θα τα πάρει? Και γιατί δεν τα πήρε κανένας τα τελευταία 35 χρόνια?''
''Τότε ας τα πάρει κάποιος άλλος αντί για εμάς. Ποίος? Το τρίγωνο του διαβόλου ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ.''
Αυτή είναι η υπέρ-απλουστευμένη σκέψη που κάνει κάποιος για τον τρόπο λειτουργίας που είχε στο μυαλό του ο Γιώργος για το κράτος.
Τότε ποια είναι η απόφαση που θα έβγαζε ένα αδιάβλητο δικαστήριο που θα δίκαζε την παραπάνω υπόθεση με τα στοιχεία που δόθηκαν? -''Αθώος ο κατηγορούμενος'' βέβαια...
Τι έχουμε να χάσουμε από το ΔΝΤ?
Την αξιοπρέπεια μας καταρχάς. Κανείς δεν νιώθει καλά όταν τον θεωρούν χρεοκοπημένο και αφερέγγυο. Τα δικαιώματα μας κατά δεύτερον. Κάποια σωστά και ηθικά και κάποια άλλα τελείως παλαβά προς καλοπέραση μας και εις υγείαν των κορόιδων. Και κατά τρίτον βέβαια την εθνική μας κυριαρχία. Αυτό το τρίτο χωράει πολύ κουβέντα. Όποιος έχει διαβάσει σοβαρά ιστορία στη ζωή του και έχει δει τόνους από αίμα να χύνεται για την εθνική Ιδέα, νιώθει λίγο άβολα τώρα που την παραχωρούμε τόσο ''εύκολα''.
Ποιος την παραχώρησε όμως? Αυτός που πήρε τα δάνεια ή αυτός που θέλει να τα ξεπληρώσει? Τι απόφαση θα έβγαζε το παραπάνω αδιάβλητο δικαστήριο και ποιόν θα καταδίκαζε?
Σκόρπιες σκέψεις που μαζί με εμένα ένας λαός ολόκληρος πασχίζει να τις βάλει σε τάξη. Η ονειρεμένη βραδιά βέβαια με τα άπειρα φωτεινά αστεράκια, την άκρα ησυχία που ταράζουν μόνο τα τζιτζίκια και το κύμα σε αυτό το απόμερο σημείο του Αιγαίου δεν βοηθάει ιδιαίτερα.
Ίσως στο μέλλον, θα δούμε..
Ίσως στο μέλλον, θα δούμε..