Κείμενα που αποκαλύπτουν τη στρεβλή λειτουργία του κράτους, όπως πχ οι εξωφρενικοί μισθοί της ΔΕΗ, προκαλούν αντιδράσεις και σχόλια σε διάφορα μπλοκ που δημοσιεύονται και ''χωρίζουν'' την πλειοψηφία του κόσμου σε δύο στρατόπεδα.
α) Οι πρώτοι κάνουν επίθεση κατηγορώντας τους συντάκτες τέτοιων κειμένων ως γρανάζια του συστήματος που θέλουν να καταπατήσουν τα δικαιώματα του λαού μπλά μπλά μπλά….
β) Οι δεύτεροι κάνουν επίθεση κατηγορώντας αυτούς που έδωσαν αυτά τα προνόμια και κατ’ επέκταση τους κλέφτες του δημοσίου χρήματος, ζητούν πίσω τα κλεμμένα κλπ.
Το κοινό και στους δύο είναι οι ταμπέλες. Κάθε κατηγορία έχει αρπάξει μία και την παιανίζει όπου σταθεί και όπου βρεθεί. Σε τέτοιο βαθμό που είναι να απορείς και να λες : Διαβάζουν αυτοί οι άνθρωποι; Έχουν την όρεξη να ακούσουν ή πηγαίνουν κάπου για να πουν την ταμπέλα-γνώμη τους και ξαναφεύγουν;
Σίγουρα η ταμπέλα πηγαίνει ανάλογα με το συμφέρον. Αν δουλεύει ο πατέρας σου σε ΔΕΚΟ θα ανήκεις στην πρώτη κατηγορία και αν είσαι στην απέξω, γενικώς, στην δεύτερη και ούτω καθεξής. Το συμφέρον και ο εαυτούλης μας κάθε φορά και το <<σωστό για όλους>> ας πάει να κουρεύεται.
Αλλά για μια στιγμή, και οι πολιτικοί μας αυτό ακριβώς κάνουν. Κοιτάζουν το συμφέρον και τον εαυτούλη τους και το <<σωστό για όλους>> να πάει να κουρεύεται. Εμείς γιατί παραπονιόμαστε;